In het visitor center krijgt de luie en onvoorbereide toerist een
hele lijst met de 'best of's toegestopt: best views, best scenic drives,
best short hikes... Van die laatste categorie hebben wij er een punt
van gemaakt om ze allemaal afgestapt te hebben.
Vandaag kwam de 5 km hike rond Heron Pond en Swan Lake aan de beurt.
Dat is een 'redelijk' vlakke wandeling rond 2 meertjes, met mooie
uitzichten en waarrond ook heel wat wildlife blijkt te floreren. Doordat
ik zoveel beerwaarschuwingen gekregen heb, krijg
ik de neiging om zo'n beest te vermoeden in elke dode boomstronk die ik
van ver zie liggen....
Er zijn in ons avontuur wel 2 nieuwe ontwikkelingen bijgekomen.
1. Op aanraden van Eva heb ik me een wandelstok aangeschaft. Zij
had vastgesteld dat ik een derde poot nodig had. De paadjes zijn hier
niet echt mooi effen; en met mijn hoogtevrees loop ik bij het dalen
eerder wankel, waardoor ik op de kiezel- en andere
stenen wel eens uitglijd. En ik heb voortdurend het gevoel dat ik mijn
fototoestel, dat bij een wandeling rond mijn nek hangt, moet beschermen.
Als ik dan val, dan mag het zeker niet beschadigd worden. Dus loop ik
nu zoals een doorwinterde trekker op 3 poten
rond - eerlijk gezegd: dat is serieus veel stabieler!
2. Foto's nemen, dat deed een normale mens vroeger met een al dan
niet gesofisticeerd fotoapparaat. Nu krijg je daarop een reeks
variaties. De echte liefhebber, die sleurt nog altijd een goeie kilo
toestel rond zijn nek, en is soms ook nog voorzien van
een statief en een paar extra lenzen. Hij neemt ruim de tijd om de
juiste lichtinval en compositie te vinden.
Velen lopen echter rond met een soort smartphone, steken die op een
bepaalde plaats in de lucht, kijken oppervlakkig op een schermpje en duwen dan op een virtueel knopje op hun touchscreen- hop, foto klaar.
Maar de laatste evolutie is nog mooier: de Ipad gaat de lucht in,
en de foto wordt genomen. Zelfs onze Eva is mee met de tijd - weliswaar
enkel om een paar mooie screensavers voor haar Ipad te creëren, maar
toch: helemaal fotografisch correct is
het toch niet :-(
Onze standplaats voor de Grand Tetons was Jackson Hole.
En laat dat nu eens een bijzonder rijke stad zijn, met een zeer chique
collectie inwoners - National Park-toeristen in de zomer en een
skipubliek in de winter; en laat daar nu 2 dames op los, die de t-shirts
en de prullaria flink zat zijn, en je hebt vuurwerk. Eva vond dat zij dringend aan een shopping spree toe was, en ik wou
wel eens wat mooiere dingen gewoon 'zien' :-).
De winkels waren
inderdaad indrukwekkend en smaakvol ingericht, met een exclusieve
inhoud, maar overwegend vèèèèèèèèèèèèèèèèèr boven onze portemonnee.
Donald, die geduldige jongen, wou ons per se begeleiden, maar beperkte zijn
rol tot voor de winkel staan wachten tot wij keer op keer vastgesteld
hadden dat het niets zou worden. Tot we dan toch een zaak met
indianenhandwerk hadden gevonden, die betaalbare spullen had - maar
gezien kiezen niet onze beste eigenschap is, duurde het een eeuwigheid
voor we beslist hadden. Moraal van het verhaal: wat kan winkelen met 2
dames een vermoeiende bezigheid zijn...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten