Zeg nu zelf: België is toch geen plek om te overzomeren. Dat regent maar en dat 'wolk't maar en dat 'kil't maar: en dat maakt het Donald totaal onmogelijk om zijn natuurlijke voorraad vitamine D3 voor de winter op te slaan. Geen mens die er dus van opkijkt dat dit gemiezer bij ons aan het verkeerde adres is. Ik wil maar zeggen: een mens moet zich enigszins indekken als hij de heimat voor andere jachtvelden wil inwisselen.
Eigenlijk was het herfstweer niet het eerste excuus om weer de hort op te gaan. Dat was Eva's kolonisatie van de States - en we wilden wel eens gaan zien of ze het daar niet te bont aan het maken is. Ook dat is natuurlijk een voorwendsel: we wilden gewoon weer eens een ander stukje van de wereld gaan verkennen, en ons oog viel - volkomen toevallig, uiteraard - op Yellowstone en omgeving. Donald is nu al jaren aan het beweren dat het ding gaat ontploffen met die caldera eronder, dat dan zeker een derde van de States onder de as ligt en dat er een ijstijd zonder weerga op komst is - of iets in die aard, als ik het allemaal goed begrepen heb. Tja, dat zal dan wel het ultieme moment zijn om dat indrukwekkende natuurpark van naderbij te onderzoeken, vooraleer het in ons leven niet meer te onderzoeken valt. En nu ik eraan denk: 2012 is nog altijd niet voorbij en die Mayageschriften over een ramp zijn voorlopig nog niet uitgekomen... De hoogste tijd dus om te vertrekken vooraleer de hel uitbarst, en dat doen we dan in volle opoffering, net nu het Belgische weer zijn leven aan het beteren is.
Als we op de tocht, samen met Eva, ooit in de bewoonde wereld zijn, en als we niet door de grizzly's opgegeten zijn (maar dat zou wel in de krant staan) komt er op deze blog wel af en toe een of ander krijgsverhaal over hoe wij het leven in het Wilde Westen trotseren. En als mijn fotoapparaat dan niet in een of andere canyon gedonderd is, dan kan er misschien nog wel een plaatje bij. Ave, lezer, te viatores salutant!
